Rare jongens, die Britten

Engelse ponden

De laatste keer dat wij als gezin op vakantie waren in Engeland kwam ik er weer eens achter dat de Britten een heel ander slag volk vormen dan wij. We hadden de beschikking over een boerderij met een hele grote en hoge schuur. In die schuur zaten hoog tegen de zijkant veel uilennesten en het gepiep van die beesten was niet van de lucht. Ook bevonden zich in die schuur twee inpandige toiletten. Een hurktoilet, dat vol zat met bruine spetters en een ‘gewoon’ toilet met een doorzichtige zijwand. Beetje vreemd allemaal. We waren net aangekomen en het eerste wat ik moest doen was natuurlijk aan Britse ponden zien te komen. Op de fiets en aan de linkerkant van de weg reed ik naar de bank. Daar achter een loket zat een dame die haar klanten aan Britse briefjes hielp. Ik had het niet zo snel in de gaten, maar de mensen die geld kwamen halen stonden in een soort losse rij opgelijnd. Daar zijn de Britten meesters in; niet voordringen maar rustig achter elkaar een rij vormen. ‘Queing up’ noemen ze dat. Het liep al tegen sluitingstijd en ik was door mijn onkunde als laatste aan de beurt. Ik moest een soortement bankcheque invullen en ik weet nog precies het bedrag dat ik wilde hebben: 900 Pond en 53 Pence. De dame achter het loket vroeg om het geheime nummer achter op mijn betaalpas, noteerde dat en ging aan het werk. Al snel verontschuldigde ze zich omdat ze door de briefjes heen was. In plaats daarvan legde ze een hele rits munten neer. Daar was ik niet van gediend en liet haar dat weten. De munten werden weer weggehaald en omgewisseld voor on-afgeweekte, gebruikte postzegels en geloof het of niet Douwe Egberts waardepunten. Die hadden ook dezelfde waarde volgens de dame en ze sloot het loket. Ze liet mij verbaasd achter. Voor mij op de

Engels muntgeld

balie zag ik nog een stapeltje bankbiljetten waar ik zó bij kon. Waren die nou voor mij of was ze die vergeten op te ruimen? Ik nam het zekere voor het onzekere en pakte de bankbiljetten. Thuis zou ik wel tellen of ik zo aan de ruim 900 Pond Sterling zou komen… Op de terugweg naar de boerderij raakte ik de weg nog kwijt, waarschijnlijk door de capriolen van twee Spitfires, die boven mijn hoofd achter elkaar aan zaten. Van tellen is ook niets meer gekomen want zondagmorgen 21 januari j.l. werd ik zo rond de klok van 08:00 uur wakker. In mijn eigen bed te Ursem, the Netherlands…
Nico